zostawiać

zostawiać
zostawiać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, zostawiaćam, zostawiaća, zostawiaćają, zostawiaćany {{/stl_8}}– zostawić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb, zostawiaćwię, zostawiaćwi, zostawiaćwiony {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przyniósłszy, odkładać coś; nie zabierać czegoś ze sobą, nie ruszać z miejsca; przekazywać komuś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ktoś zostawił dla ciebie książkę. Zostaw to, nie dotykaj! Zostawić bagaż w przechowalni. Zostawić płaszcz w szatni. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odchodząc od kogoś, czegoś, opuszczać, pozostawiać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zostawił żonę. Zostawił dzieci na chwilę bez opieki. Wyjechał i zostawił wszystko, co miał. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'umierając, opuszczać kogoś, przekazywać komuś coś w spadku': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zginął tragicznie, zostawiając żonę z dzieckiem. Ojciec zostawił synowi w spadku cały dom. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wywoływać jakiś skutek, jakieś następstwa': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wypadek zostawił ślady w jego psychice. Zostawił po sobie dobre wrażenie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wstrzymywać się od robienia czegoś; przestawać robić coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zostawiła prasowanie i wyszła po zakupy. Zostawiał co chwilę robotę i zaglądał do chorego dziecka. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}6. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zdawać się na kogoś, pozwalać robić coś komuś zamiast siebie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zostawił mu decyzję. Zostawił jej zarządzanie firmą. Zostawił to kolegom do zrobienia. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}7. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zachowywać coś na później, odkładać na później, nie zużywając w danym momencie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zostaw resztę zupy na jutro. Zostawił sobie trochę pieniędzy, a resztę oddał żonie. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • zostawiać – zostawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}na bruku {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawiać kogoś środków dożycia, stawiać go w beznadziejnym położeniu, np. wyrzucając go z pracy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po dwudziestu latach pracy zostawiono go na bruku. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zostawiać — 1. Zostawić coś czasowi, własnemu losowi, własnemu biegowi, biegowi zdarzeń «przestać się czymś interesować; nie interweniować»: Zrezygnowałem więc, bo nie potrafię się bronić, gdy podli plugawcy chcą mnie wykończyć (...). Wszystko zostawiłem… …   Słownik frazeologiczny

  • łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… …   Słownik języka polskiego

  • odchodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, odchodzićdzę, odchodzićdzi, odchodzićchodź {{/stl 8}}– odejść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, odchodzićjdę, odchodzićjdzie, odejdź, odszedł, odeszła, odeszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pozostawiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pozostawiaćam, pozostawiaća, pozostawiaćają, pozostawiaćany {{/stl 8}}– pozostawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pozostawiaćwię, pozostawiaćwi, pozostawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

  • świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… …   Słownik frazeologiczny

  • barwić — ndk VIa, barwićwię, barwićwisz, barw, barwićwił, barwićwiony 1. «farbować, nadawać czemuś barwę za pomocą barwników» Barwić jajka odwarem a. w odwarze z cebuli. Barwić jajka na czerwono a. na kolor czerwony. Budyń barwiony. Szkło barwione. przen …   Słownik języka polskiego

  • błocić — ndk VIa, błocićcę, błocićcisz, błoć, błocićcił, błocićcony «brudzić błotem; zostawiać ślady błota na podłodze» Błocić podłogę. Błocić mieszkanie a. w mieszkaniu. Błocić (sobie) obuwie, płaszcz. błocić się 1. strona zwrotna czas. błocić Dzieci… …   Słownik języka polskiego

  • deptać — ndk IX, deptaćpczę (deptaćpcę), deptaćpczesz (deptaćpcesz), depcz, deptaćał, deptaćany 1. «stąpając przygniatać, cisnąć nogami; następować na coś, przydeptywać» Deptać kwiaty, trawnik a. po kwiatach, po trawniku. Deptać komu po nogach, odciskach …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”